การแบ่งสมัยของวรรณคดี

การแบ่งสมัยของวรรณคดี
วรรณคดีไทย เริ่มมีขึ้นตั้งแต่สมัยกรุงสุโขทัยเป็นราชธานีของไทย มาจนกรุงรัตนโกสินทร์ วรรณคดีมิได้เกิดขึ้นทุกรัชกาล เพราะฉะนั้นสมัยของวรรณคดีไทยอาจเรียกตามพระนามของพระมหากษัตริย์ที่มีวรรณคดีเกิดขึ้นก็ได้ แต่ในที่นี้จะแบ่งโดยอิงตามลำดับเวลาตามประวัติศาสตร์ของชาติไทยเป็นหลัก ได้ดังต่อไปนี้
๑. วรรณคดีสมัยสุโขทัย วรรณคดีสมัยสุโขทัย เริ่มตั้งแต่รัชกาลของพ่อขุนรามคำแหงมหาราช ที่มีการ
ประดิษฐ์ลายสือไทยขึ้น ใน พ.ศ. ๑๘๒๖ จนถึงรัชกาลของพระมหาธรรมราชาที่ ๔ สุโขทัยตกอยู่ใต้อำนาจ กรุงศรีอยุธยา ในพ.ศ. ๑๙๒๑
๒. วรรณคดีสมัยอยุธยา ในสมัยนี้แบ่งเป็นยุคย่อยได้อีก ๓ สมัย คือ
๒.๑ สมัยอยุธยาตอนต้น เริ่มตั้งแต่การสถาปนากรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี ในสมัยสมเด็จพระรามา-
ธิบดีที่ ๑(อู่ทอง) ประมาณปี พ.ศ. ๑๘๙๓ ถึงสมัยสมเด็จพระเจ้าปราสาททอง ใน พ.ศ. ๒๑๙๘
๒.๒ สมัยอยุธยาตอนกลาง เริ่มตั้งแต่สมัยสมเด็จพระเจ้าทรงธรรมจนถึงสมเด็จพระนารายณ์มหาราช
๒.๓ สมัยอยุธยาตอนปลาย เริ่มตั้งแต่สมัยพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ ประมาณ พ.ศ. ๒๒๗๕ จนกระทั่ง
เสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่ ๒ ใน พ.ศ. ๒๓๑๐
๓. วรรณดคีสมัยกรุงธนบุรี เกิดขึ้นในสมัยกรุงธนบุรีเป็นราชธานี ระหว่าง พ.ศ. ๒๓๑๐ – พ.ศ. ๒๓๒๕
๔. วรรณคดีสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ แบ่งออกตามพัฒนาการของวรรณคดี ได้ ๒ ระยะ คือ
๔.๑ สมัยกรุงรัตนโกสินทร์ตอนต้น เริ่มตั้งแต่สถาปนากรุงรัตนโกสินทร์เป็นราชธานี ใน พ.ศ.
๒๓๒๕ จนกระทั่งปลายรัชกาลพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย ใน พ.ศ. ๒๓๖๗
๔.๒ สมัยรัตนโกสินทร์ตอนกลาง เริ่มในระหว่างรัชกาลพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว
จนกระทั่งรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว คือระหว่าง พ.ศ. ๒๓๖๗ – พ.ศ. ๒๔๗๕
๔.๓ สมัยรัตนโกสินทร์ปัจจุบัน (หลังการเปลี่ยนแปลงการปกครอง) เริ่มตั้งแต่การเปลี่ยนแปลง
การปกครองจากระบอบสมบูรณาญาสิทธิราช มาเป็นการปกครองแบบประชาธิปไตย ในพ.ศ. ๒๔๗๕ ถึงปัจจุบัน